Het Kerstkoor

In Nederland zijn strenge inburgeringsprogramma's voor allochtonen. Nieuwe Nederlanders heten ze geloof ik tegenwoordig. Wij zijn nieuwe Fransen. Allochtonen in Frankrijk. Maar geen inburgeringsprogramma. Dat maken we zelf. Nadat het feest van St'Jean hier gehouden is en wij in de zomer een muziekavond georganiseerd hadden, hebben we in september "ja" gezegd tegen de uitnodiging om in het kerstkoor mee te zingen. 8 Keer oefenen en op 19 december een optreden in de volle kerk van Echandelys. Cees wilde meedoen onder voorwaarde dat hij de begeleider van het koor (Hugue op gitaar) op contrabas mocht begeleiden. En niet zingen dus. Dat was goed!Een repertoir van franse kerstliedjes afgewisseld met een enkel engels kertliedje en een paar popliedjes (Hallelujah van Cohen bv.)Bij de eerste oefenavond waren er 6 mensen inc. Hugue de koordirigent. Er werd niet gezongen maar voral gepraat over waarom er maar 6 mensen waren. De 2e avond waren er 8. Nog steeds weinig maar toch werd besloten te gaan zingen. Franse kerstliedjes dus. Il est né le divine enfant!De muziek viel mee en de samenwerking tussen gitarist en contrabassist verliep voorspoedig. Het zingen viel tegen. 8 mensen waarvan er een paar niet zongen of niet konden zingen. Gerda werd er niet echt blij van. Toen er daarna 2 keer afgezegd werd vanwege de sneeuw en de gladheid leek het optreden aan een zijden draadje te hangen.
Maar op de een of andere manier werder er overal nog nieuwe mensen en zelfs kinderen bijgehaald om het totaal meer volume te geven. En ondanks een aantal pittige nieuwe nummers zat er toch verbetering in. De laatste twee keer oefenen in een ijskoude kerk, maar.... het begon ergens op te lijken. Mede dankzij de akoestiek van de kerk. Wat een galm!!En op 19 december togen Gerda en ik, beladen met platvinkjes drank voor de warmte, naar de kerk. En die liep vol. Helemaal vol zelfs. En het zingen ging goed. De muziek ook. Eerst in de kerk, daarna buiten bij de kerstboom waar Père Noël te voet aan kwam strompelen. Sinterklaas heeft toch wat mee allure bij zijn aankomst. En tenslotte in de Mairie waarna er (natuurlijk) gezamenlijk gegeten en gedronken werd.Veel complimenten gekregen en veel aanmeldingen voor het koor van volgend jaar.Reden tot tevredenheid dus en zoals mijn vader placht te zeggen: "Een tevreden mens is een gelukkig mens"!