Vorige week brachten Paul en ik weer een kort voorjaarsbezoek aan Le Vertige, net als vorig jaar rond deze tijd. Toen hebben we ons vooral bezig gehouden met brem en hazelaar. Dit jaar stonden er stenen op het programma. Grote stenen, ronde, platte, scherpe, bruine, witte, brokkelige, glinsterende stenen, keien, rotsen, kiezels, halve hunnebedden. Al deze stenen hadden zich verzameld op de nieuw aangelegde kampeerplaatsen van Le Vertige. En dat voelt niet lekker, als je daar van de zomer staat met je tentje en je wilt je luie lijf uitstrekken op het groene gras.
Daar horen geen stenen! Dus hebben we gezamenlijk een force de frappe ingesteld waarmee elk steentje, groter dan een halve centimeter, werd opgeruimd. Het deed wat denken aan het ruimen van een mijnenveld. Nu is Le Vertige volledig steenvrij.
Na een copieuze maaltijd, suffen voor de open haard en filosofische gesprekken over het leven, brak er een nieuwe, stralende dag aan: 8 maart, internationale vrouwendag. Al gauw omgedoopt tot internationale gleuvendag. Dit vanwege de kilometerslange gleuf die aangelegd werd door Paul en Cees. Helaas zijn er geen filmopnames gemaakt van het leiding trekken.
Hilarische momenten: onontwarbare kluwen met leidingen en draad, draad dat zoek raakt in buizen, mensen die aan de twee uiteinden van de draad over en weer aanwijzingen en vermaningen schreeuwen. Maar hoe dan ook, aan het eind van de dag was er licht: elektriciteit tot in de caravan.
Zo krijgt Le Vertige elke dag meer vorm. We vonden het weer erg heerlijk om twee dagen midden in dit organische proces te zitten.
Vorige week brachten Paul en ik weer een kort voorjaarsbezoek aan Le Vertige, net als vorig jaar rond deze tijd. Toen hebben we ons vooral bezig gehouden met brem en hazelaar. Dit jaar stonden er stenen op het programma. Grote stenen, ronde, platte, scherpe, bruine, witte, brokkelige, glinsterende stenen, keien, rotsen, kiezels, halve hunnebedden. Al deze stenen hadden zich verzameld op de nieuw aangelegde kampeerplaatsen van Le Vertige. En dat voelt niet lekker, als je daar van de zomer staat met je tentje en je wilt je luie lijf uitstrekken op het groene gras. 
Daar horen geen stenen! Dus hebben we gezamenlijk een force de frappe ingesteld waarmee elk steentje, groter dan een halve centimeter, werd opgeruimd. Het deed wat denken aan het ruimen van een mijnenveld. Nu is Le Vertige volledig steenvrij.
Na een copieuze maaltijd, suffen voor de open haard en filosofische gesprekken over het leven, brak er een nieuwe, stralende dag aan: 8 maart, internationale vrouwendag. Al gauw omgedoopt tot internationale gleuvendag. Dit vanwege de kilometerslange gleuf die aangelegd werd door Paul en Cees. Helaas zijn er geen filmopnames gemaakt van het leiding trekken. 
Hilarische momenten: onontwarbare kluwen met leidingen en draad, draad dat zoek raakt in buizen, mensen die aan de twee uiteinden van de draad over en weer aanwijzingen en vermaningen schreeuwen. Maar hoe dan ook, aan het eind van de dag was er licht: elektriciteit tot in de caravan. 
Zo krijgt Le Vertige elke dag meer vorm. We vonden het weer erg heerlijk om twee dagen midden in dit organische proces te zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten