Ap en John

Zoals gepland kwamen Ap en John een week helpen om de verbouwing van de hooizolder een flinke "boost" te geven. Na een voorspoedige rit (9 1/2 uur) kwamen ze eind van de middag aan. Ap keurig met zijn mooie koffer. Eerst wat drinken, dan wat kijken en toen al de eerste plannen maken. Het zou nog een hele klus worden. Doel: nieuwe vloer, alle leidingen/aansluitingen leggen en het dak erop! Na lekker eten en een goede nachtrust begonnen zondag de eerste schermutselingen. Wat kunnen ze toch hard werken en wat een goed team is het. Vader en schoonzoon! Om een lang verhaal kort te maken: na een week stevig doorwerken zaten de ledingen/afvoeren etc er allemaal in. De vloer was klaar (bijna 12 uur ononderbroken werken) en het plafond zat erop. Bovendien hebben we nu buiten een waterpunt op de camping en zijn twee kamers doorgebroken zodat deze kamers een eigen douche krijgen. Dat laatste veroorzaakte nogal wat rode stof wat we nog steeds door het hele huis terugvinden. Bovendien hangt Jezus nu op de goede plek en in het beton!Tevredenheid alom dus. Een grote slag gemaakt. De Grote Stap Voorwaarts.Nu een weekje wachten en dan gaat de epoxielaag erop en daarna kan alles afgewerkt worden. Wordt ook nog een hele klus. Gelukkig komen er nog wat mensen om te helpen.John en Ap, bedankt voor jullie hulp/inzet en ook voor het bijzonder aangename gezelschap! Het was ook een heel leuke week.
Gerda en Cees

Bezoek van Paul en Caroline

Vorige week brachten Paul en ik weer een kort voorjaarsbezoek aan Le Vertige, net als vorig jaar rond deze tijd. Toen hebben we ons vooral bezig gehouden met brem en hazelaar. Dit jaar stonden er stenen op het programma. Grote stenen, ronde, platte, scherpe, bruine, witte, brokkelige, glinsterende stenen, keien, rotsen, kiezels, halve hunnebedden. Al deze stenen hadden zich verzameld op de nieuw aangelegde kampeerplaatsen van Le Vertige. En dat voelt niet lekker, als je daar van de zomer staat met je tentje en je wilt je luie lijf uitstrekken op het groene gras. Daar horen geen stenen! Dus hebben we gezamenlijk een force de frappe ingesteld waarmee elk steentje, groter dan een halve centimeter, werd opgeruimd. Het deed wat denken aan het ruimen van een mijnenveld. Nu is Le Vertige volledig steenvrij.Na een copieuze maaltijd, suffen voor de open haard en filosofische gesprekken over het leven, brak er een nieuwe, stralende dag aan: 8 maart, internationale vrouwendag. Al gauw omgedoopt tot internationale gleuvendag. Dit vanwege de kilometerslange gleuf die aangelegd werd door Paul en Cees. Helaas zijn er geen filmopnames gemaakt van het leiding trekken. Hilarische momenten: onontwarbare kluwen met leidingen en draad, draad dat zoek raakt in buizen, mensen die aan de twee uiteinden van de draad over en weer aanwijzingen en vermaningen schreeuwen. Maar hoe dan ook, aan het eind van de dag was er licht: elektriciteit tot in de caravan. Zo krijgt Le Vertige elke dag meer vorm. We vonden het weer erg heerlijk om twee dagen midden in dit organische proces te zitten.

Het Kerstkoor

In Nederland zijn strenge inburgeringsprogramma's voor allochtonen. Nieuwe Nederlanders heten ze geloof ik tegenwoordig. Wij zijn nieuwe Fransen. Allochtonen in Frankrijk. Maar geen inburgeringsprogramma. Dat maken we zelf. Nadat het feest van St'Jean hier gehouden is en wij in de zomer een muziekavond georganiseerd hadden, hebben we in september "ja" gezegd tegen de uitnodiging om in het kerstkoor mee te zingen. 8 Keer oefenen en op 19 december een optreden in de volle kerk van Echandelys. Cees wilde meedoen onder voorwaarde dat hij de begeleider van het koor (Hugue op gitaar) op contrabas mocht begeleiden. En niet zingen dus. Dat was goed!Een repertoir van franse kerstliedjes afgewisseld met een enkel engels kertliedje en een paar popliedjes (Hallelujah van Cohen bv.)Bij de eerste oefenavond waren er 6 mensen inc. Hugue de koordirigent. Er werd niet gezongen maar voral gepraat over waarom er maar 6 mensen waren. De 2e avond waren er 8. Nog steeds weinig maar toch werd besloten te gaan zingen. Franse kerstliedjes dus. Il est né le divine enfant!De muziek viel mee en de samenwerking tussen gitarist en contrabassist verliep voorspoedig. Het zingen viel tegen. 8 mensen waarvan er een paar niet zongen of niet konden zingen. Gerda werd er niet echt blij van. Toen er daarna 2 keer afgezegd werd vanwege de sneeuw en de gladheid leek het optreden aan een zijden draadje te hangen.
Maar op de een of andere manier werder er overal nog nieuwe mensen en zelfs kinderen bijgehaald om het totaal meer volume te geven. En ondanks een aantal pittige nieuwe nummers zat er toch verbetering in. De laatste twee keer oefenen in een ijskoude kerk, maar.... het begon ergens op te lijken. Mede dankzij de akoestiek van de kerk. Wat een galm!!En op 19 december togen Gerda en ik, beladen met platvinkjes drank voor de warmte, naar de kerk. En die liep vol. Helemaal vol zelfs. En het zingen ging goed. De muziek ook. Eerst in de kerk, daarna buiten bij de kerstboom waar Père Noël te voet aan kwam strompelen. Sinterklaas heeft toch wat mee allure bij zijn aankomst. En tenslotte in de Mairie waarna er (natuurlijk) gezamenlijk gegeten en gedronken werd.Veel complimenten gekregen en veel aanmeldingen voor het koor van volgend jaar.Reden tot tevredenheid dus en zoals mijn vader placht te zeggen: "Een tevreden mens is een gelukkig mens"!

De trap

We verdelen ons werk in projecten: De groentetuin, de bomen, de keuken, hooizolder opruimen enz. Een van onze leukste projecten was: De Trap. Twee jaar geleden heeft Gerda met haar jongste zus een trap gemaakt achter ons huis over de "dijk". Dit zou de verbinding moeten worden van de camping naar het sanitair. Al snel bleek echter dat de trap wel erg mooi was, maar toch ook wel snel ging verzakken. Cement bleek noodzakelijk. Toen Gerda en ik in september weer meer tijd kregen besloten we de trap volledig te vernieuwen. Met grote natuurstenen, die je hier overal kunt vinden. We dachten ongeveer 10/11 treden nodig te hebben om boven te komen. Dat bleek later aardig te kloppen. Voor de eerste tree hadden we een beschotting gemaakt, bij de overige tredes was dat niet nodig. Een tree per dag was het maximaal haalbare. Eerst alles passen en meten en daarna cement erin, ertussen en erover!

En dan weer 2 dagen wachten, waarna het weer regende en we nog 2 dagen moesten wachten alvorens met tree 2 te beginnen. Geduld dus. Wabi Sabi. En geduld hebben we. Zoals je op de foto's kunt zien begonnen we in het zonnetje en zijn we geëindigd in de sneeuw. Maar de trap is af. The stairway to heaven. Wij zijn apetrots. Nu maar hopen dat de wortel van de boom die er naast staat niet de trap wegduwt! En dat er veel mensen van de zomer overheen zullen wandelen!

De groentetuin

Belangrijk onderdeel van ons bedrijfsplan is de groentetuin. Om 2 redenen. Heerlijk vers eten uit de eigen tuin voor de "table d'hôte" én overleving en kostenbesparing in de winter. De lasten zo laag mogelijkEr is een groentetuin geweest, maar de laatste jaren was daar niets meer aan gedaan. Slecht de menshoge aardperen herinnerden nog aan wat eens de groentetuin was.Opnieuw beginnen dus. Maar hoe? Gras, bloemen, bomen van alles en nog wat kwam uit de grond, maar geen groente!
Onze persoonlijke "groentetuinbegleidster" Annemiek zei: gooi er wat plastic overheen, dan kan het in ieder geval niet groeien. Dat hebben we gedaan (in het najaar van 2009) en in maart 2010 was dat stuk redelijk kaal. Na een stukje `proefspitten` was al snel duidelijk dat dat het niet ging worden. De groentetuin heeft een lengte van 35 meter en is ongeveer 5 meter breed. En de wortels van het gras zaten wel 40 cm diep! Een boer dus met een ploegmachine. Voor 10 euro is hij met 2 machines langsgeweest en heeft de tuin geploegd en omgegooid. Van een fooi wilde hij niets weten.Maar.... toen begon het pas. Het gras en onkruid moest er wel uit. Metertje voor metertje hebben we de grond `schoongemaakt`. Elke dag weer een stukje want het was vreselijk zwaar. Maar het lukte. Uiteindelijk hadden we het beoogde stuk klaar.En toen zaaien. Ergens half mei, want begin mei sneeuwde het nog. Wat een spannende tijd. Elke dag samen op de knietjes om te kijken of er iets gebeurde. Regelmatig contact met onze coach die vanuit een veel warmer Nederland al foto´s opstuurde van complete slaplanten! Maar er gebeurde iets. Was dat geen sla? En daar..... dat zijn toch worteltjes? En eigenlijk pas half juni kwam het naar boven. Ca pousse..zeggen de Fransen. Ja, het groeide goed. Steeds beter eigenlijk. De sla in grote hoeveelheden. En soorten: krulsla,pluksla, veldsla, gewone sla. De venkel was mooi. Tuinbonen schoten omhoog en de haricots verts zagen er prachtig uit.
Annemiek bracht ook nog wat plantjes mee uit Nederland en die gingen ook de grond in.
En ja hoor, toen zo´n beetje de laatste gasten weg waren kwam alles uit. Bietjes, sperziebonen, courgette, wortels, prei, venkel, tuinbonen, sjalotten, aardappels, pompoen.
Lekker handig. Met z´n tweetjes is het niet op te eten. En half augustus heb je geen gasten meer. Alleen de laatste gasten, Els en Pernilla met familie en Ap en Ellen, hebben nog kunnen genieten van de verse groente. En nog later Pepijn en Yvonne. De allerlaatste gasten van het jaar!Wat eten betreft een succes, wat planning betreft wat minder. Maar niet getreurd. De vriezer is bijna vol, in de voorraadkelder liggen de aardappels. En er zit nog een hoop in de grond. De prei en wortels bijvoorbeeld. De broccoli begint nu te komen, de kolen ontwikkelen zich voorspoedig en de courgette en de pompoen geven ook nog steeds. Gisteren trouwens de eerste tomaat gegeten! Die staan tegen het huis, uit de wind in de zon! De enige plek waar het zou kunnen lukken. Heerlijke tomaat overigens!!Verder hebben we aalbessen van onze struiken gegeten en daar jam van gemaakt. Evenals van de bosbessen uit het bos en de bramenstruik van een fantastische struik achter het huis. En nu de chutneys; ook van de appels die nu bijna klaar zijn. En een beginnend pereboompje gaat ons nog wat peren opleveren.
De komende tijd gaan we ons in de paddestoelen verdiepen. Cepes hebben we al gegeten en ook wat cantharellen door de buren geplukt. Blijft uitkijken natuurlijk! Maar wel heerlijk!!Al met al een succesvol eerste jaar. Hopelijk is de grond niet gelijk uitgeput door al die voedseletende planten!En als jullie nog eens lekker bij ons van de prachtige herfst willen genieten; in ieder geval heb je dan elke dag verse groenten!
Groet,
Gerda (chef groentetuin)en Cees

De zomer

We weten niet meet precies wie de eerste gasten waren. Wat we wel weten is dat het best wel druk was deze zomer! Veel mensen hadden geboekt, maar er waren ook veel mensen die tijdens de zomer belden/mailden of er nog plaats was. Soms voor een nachtje, soms voor een hele week. Met avondeten, zonder avondeten. Op een van de kamers of op de camping.Gedurende zeker 6 weken hebben we elke dag een 3-gangenmenu gekookt. Wat wij één van de leuke dingen vinden om te doen. En steeds wat anders. We hebben het ook vaak op een andere plek opgegeten. Het "voorseizoen" leverde door het koude voorjaar nogal wat knutten op. Lekker weer maar 's avonds niet buiten kunnen eten. De hooizolder was een prima alternatief. Wat een mooie plek voor een restaurant! Later konden we op het terras eten en nog later hebben we enkele keren voor de woonkamer en ook in de woonkamer gegeten.Ook ontbijtjes maken is een heerlijk bezigheid (als je er de rust en tijd voor hebt/neemt!) En volgens ons en het gastenboek heeft iedereen lekker ontbeten en gegeten. En het is ook erg gezellig om steeds met een (andere) groep te eten. Goeie gesprekken, veel gelachen en soms met muziek.Alles functioneerde. De douches waren warm, de bedden schoon, de kamers klaar. De gemeenschappelijke ruimte op zolder was één dag voor de eerste gasten klaar. Goede timing. Ales ziet er leuk en gezellig uit. Veel complimenten gekregen.En de natuur is nog steeds de natuur. Stil en overweldigend. Veel mensen bleven in de buurt van het huis. Iemand heeft zelfs herten op het terrein gespot. Anderen gingen "er op uit", wat ons weer veel bruikbare tips opgeleverd heeft.Mooie wandelingen zijn er gemaakt en een enkele fietstocht ( door de sportieve familie Koop!!). Ook over de omgeving was iedereen tevreden. Genoeg te doen, genoeg te ontdekken.Naast het hele "gastengebeuren" liepen er nog een aantal projecten; Het hooien van het land. Door het slechte voorjaar was het land gehooid maar nog niet opgeruimd toen de eerste gasten arriveerden. De familie van den Bos heeft samen met ons het hooi gerijfd (op een hoop geschoven) om een campingplek te creeëren. Vervolgens zijn ze wel 12 dagen gebleven. Een record.En de groentetuin waar we zo vreselijk hard in geploeterd hebben. Wat doet hij het geweldig en wat fijn dat alles uit de grond komt als alle gasten weer naar huis zijn. Augustus begint het oogsten. Eerst sla en dan opeens is alles zo een beetje klaar. Courgette, wortel, venkel, prei, sperzieboon, tuinboon, snijboon, pompoen, biet, sjalotjes. Als er nog mensen verse groente willen eten, dan moeten ze nu in hun auto springen en hierheen komen. Wat een oogst. Op dit moment zijn we bezig om alles in te vriezen of anderszins te bewaren. Het geeft ons wel een heerlijk gevoel dat na al die noeste arbeid onze tuin het zo goed doet. En het smaakt. Geen twijfel mogelijk, het smaakt beter dan de groente uit de supermarkt. En biologisch! Geen diertje gezien en geen spuitbus gebruikt! Wat een wonder!!Daarnaast hadden we een muzieksoiree georganiseerd met behulp van Kalasjnikova en Kawiembi. Op een maandagavond hadden we meer dan 70 mensen in huis waaronder heel veel fransen en engelsen uit de buurt. Na het verspreiden van een eenvoudig foldertje waren ze "massaal" naar Le Vertige gekomen. Enige bekendheid hebben we dus al wel! Een programma met 6 onderdelen: Rene/Suzette, Cees/Hypolyth, Rutger/Ron/Onno, Cohen, Kalsjnikova en Kawiembi. Vol aandacht was iedereen en ook vol enthousiasme. Een vurig optreden van Kawiembi sloot de avond af waarna nog een mooie emotionele after-party begon! Ook de paardrijders waren er op die avond, die ook genoten hebben van de sfeer en de muziek.En nu is het stil. Ap en Ellen zijn hier. Ap gaat vanavond voor ons komen. Heerlijk.
A.s. zaterdag komt Els met haar gezelschap (8) voor een avond en een maaltijd terug uit Spanje. En in september komen de paard-mensen nog een keer langs.
Maar daarvoor zijn we al een week naar Nederland geweest. Van 10 tot 19 september.
In de herfstvakantie gaan we 2 wandelvakanties organiseren, maar daar krijgen jullie snel bericht/informatie over!Heel hartelijke groet uit een wederom warm Frankrijk!
Gerda en Cees

St. Jean

“Fête de la St Jean is een nationaal feest in Frankrijk dat jaarlijks wordt gevierd op 24 juni en in het weekend dat daar het dichtstbij zit. Dit feest markeert de overgang van de lente naar de zomer en dit wordt door de Fransen aangegrepen om een flink feest te bouwen”. (citaat internet)

Het feestcomité van Echandelys is belast met het organiseren van 3 feesten. Het dorpsfeest midden in de zomer; de kerstavond en het feest van St.Jean.
Voor het laatste feest klopte het comité bij ons aan. Het is de gewoonte dat het feest elk jaar in een ander gehucht (hameau) gegeven wordt en het was nog nooit in La Foresterie georganiseerd.
En.... ze hadden gehoord dat wij een grote schuur hadden. Op een zaterdagavond zouden er meer dan 100 man komen eten. Wij hoefden niets te doen. Alles werd klaargezet, opgeruimd, gekookt en afgewassen. Alleen onze ruimte was nodig.
Natuurlijk zeiden wij ja! Inburgeren. De dorpsgemeenschap leren kennen. Bekendheid geven aan ons project en mensen leren kennen die voor ons belamgrijk kunnen zijn. Ja dus!
En zo kwam het Comité de Fête onze schuur inspecteren. Vijf man sterk onder leiding van de nederlandse voorzitter Wilbert. Is het groot genoeg? Kan de vloer 150 man houden? Waar moet de keuken komen?
Maar ze waren enthousiast en onder het genot van een glaasje wijn werden de afspraken gemaakt.
Op zaterdag 26 juni zou het feest plaatsvinden. 's Avonds vanaf 20.00 met aan het eind mogelijk een groot vuur. Dat laatste was echter onwaarschijnlijk omdat op het moment van de besprekingen het ijzig koud was en we al dik in juni zaten.
Het Comité ging helpen met het opruimen van de schuur en het feestelijk maken van de ruimte.
Twee weken lang kwamen er af en toe mannen die iets kwamen doen. En altijd was het erg gezellig. De contacten verliepen heel goed.
Uiteindelijk was het ook prachtig weer op de dag van het feest. Helaas te laat om nog een vuur te kunnen maken. Het land was nog niet gehooid en het gras stond zeker anderhalve meter hoog.
Op de donderdagnacht ervoor werden we wakker van muziek onder ons slaapkamerraam. Een soort draaiorgel. Sjoerd en Rob (accordeon en mondharmonica) waren “zomaar” langsgekomen. Wat een lieve schatten! En ze gingen dus het feest meemaken, de bofkonten.
Zaterdag was het prachtig weer en vanaf 7 uur 's ochtends was en bezig om van alles klaar te zetten. De foto's spreken daarbij voor zich. En 's avonds kwamen er 100 mensen uit de buurt eten.
Een heel gezellige avond, met lekker eten en veel wijn en aan het eind werd er ook nog gedanst.
Al met al zeer geslaagd voor ons. We hebben veel mensen leren kennen. Veel mensen kennen ons nu en weten van onze plannen en we hebben veel contacten gelegd die ons later van nut kunnen zijn. En we weten weer beter wat de mogelijkheden van ons huis/terrein zijn!