De Verhuizing (deel 2, de reis naar Frankrijk)

's Ochtends om 5 uur waren we wakker. Om 6 uur zouden we op de Parkweg zijn om Pip (de zwarte kater) op te halen. Nikéh ging (als opvoedster/eigenaar/baasje) mee en zou vooral deze operatie voorspoedig laten verlopen. We hadden een plan, een doos en een pilletje! Dat moest genoeg zijn. Deel 1 van het plan verliep voorspoedig. Pip kwam aanlopen zodra wij in het (lege) huis waren. Pilletje door het eten en op naar de volgende stap. Helaas liet Pip zich er niet toe verleiden het pilletje op te eten. Ook op een andere manier lukte het niet de pil in zijn bloedbaan te krijgen. Hij spuugde hem gewoon weer uit. Dan maar zonder drugs. Soepel in de doos, doos dicht en op de daarvoor gereserveerde plek in de bus gezet. Gaten geprikt voor de zuurstof. Jorien was er met haar auto. Zij zou samen met Nikéh naar Frankrijk rijden.
Hilda was er om uit te zwaaien en afscheid te nemen. En ze had ook nog een mooie cd voor onderweg bij zich. Gerda in tranen (ook onderweg weer tijdens het beluisteren van de CD). Emoties de vrije loop. Om 6 uur 's ochtends.
En Pip in de auto! Voor het eerst in zijn leven. Maar alles leek onder controle.
We reden de Parkweg uit. Bij Vijfsluizen hoorden we een vreemd geluid achterin de auto, daar zat Pip, jankend voor het raampje van de laadruimte. In recordtijd had hij de doos weten open te breken. Wat te doen? Muziek aan, kussen voor het raam en maar even doen of ook dit onderdeel van 'operatie Pip' goed verloopt. Pip trok zich gelukkig terug in zijn doos, waarna we hem niet meer gehoord hebben. Zo erg dat we een vermoeden van plotseling overlijden van het ongelukkige dier kregen.

Bij de Franse grens moesten we van de douane aan de kant, mochten we Frankrijk niet zomaar inrijden?,“ Ah, vous avez une maison en France, ok, aller.” Voor Parijs ging het stormen, Gerda had zich net op de achterbank geïnstalleerd om even bij te slapen toen Cees een spectaculaire uitwijkmanoeuvre moest doen voor een boom die hij voor zich op de snelweg zag vallen. Wow, wat een stuurmanskunst. Jorien en Nikéh kwamen op een parkeerplaats waar de helft van de bomen net als luciferhoutjes afgebroken waren. De storm rukte aan onze sturen, het was een spannende rit.Gelukkig brak in de middag de zon door en ging de storm liggen. Tussen 5 en half 6 waren we in Echandelys. Jorien en Nikéh waren er al. Door de storm hadden we geen stroom en dus ook geen verwarming, maar als 'welkomstgeschenk' ging na 5 minuten het licht even aan, ergens waren ze aan het werk om het probleem te verhelpen. Pip werd soepel in zijn tijdelijke verblijfplaats gelaten. Hij leek niet erg onder de indruk.

En daar zaten we ineens, In ons “nieuwe” huis. Met nog steeds een onwezenlijk gevoel. En een vrachtwagen in aantocht met al onze huisraad. Nadat we onze eigen bus “leeggetrokken”hadden en ruimte gemaakt hadden voor de spullen van morgen besloten we om maar eens een lekker glaasje wijn te nemen. In afwachting van morgen, Gert en de container. Hij zat op schema en wij zouden hem de volgende dag om 8.15 treffen in Sauxillanges (15 km).